نقش رشد اخلاق، درونی سازی و خود نظم جویی در پیروی از قوانین ترافیک و ارتباط آنها با درک خطر در کودکان پیش دبستانی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش توانایی درک خطر، میزان برآورد کردن خطر، آگاهی از قواعد و درونی سازی قواعد؛ همچنین تحول اخلاق و جنبه هایی از خودنظم جویی در پیروی کردن از قواعد رفتاری مربوط به ترافیک در کودکان بود. بدین منظور 100 کودک پیش دبستانی 1 و 2، شامل 53 پسر و 47 دختر در این مطالعه شرکت کردند. توانایی درک خطرات ترافیکی، میزان برآورد کردن خطر، آگاهی و پیروی از قواعد رفتاری و درونی سازی قواعد بوسیله 13 تصویر از موقعیت های خطرناک و ایمن ترافیکی ارزیابی شد. دو مولفه ی خودنظم جویی یعنی پیروی از دستور بزرگسال و کنترل تکانه با ابزار "سنجش خودنظم جویی پیش دبستانی؛ پروژه آمادگی برای مدرسه رفتن شیکاگو" و استدلال اخلاقی بوسیله داستان "دست و پا چلفتگی/ سرقت" پیاژه ارزیابی شدند. نتایج نشان داد در کل، درک خطرات ترافیکی به همراه آگاهی از قواعد رفتاری مربوط به ترافیک و خود نظم جویی توانستند پیروی از قواعد رفتاری در ترافیک را برای همه کودکان پیش بینی کنند. استدلال اخلاقی با میزان برآورد کردن خطر، خودنظم جویی با درونی سازی قواعد رفتاری مربوط به ترافیک در کودکان 5 ساله ارتباط داشت. هیچ تفاوت معناداری در عملکرد کودکان پیش دبستانی 1و 2 و دختران و پسران وجود نداشت. اما بطور مقایسه ای کودکان پیش دبستانی 2 و همچنین گروه دختران، از کودکان پیش دبستانی 1 و گروه پسران دارای روابط معنادار بیشتری در متغیرهای تصاویر ترافیکی بودند. نتایج پژوهش حاضر تدوین و ارائه برنامه های آموزشی مبتنی بر سطح تحول شناختی و اخلاقی کودکان دختر و پسر را پیشنهاد می کند که می توانند در کاهش بار آسیب های پیاده روی کودکان نقش مهمی داشته باشند.